Na het prachtige eiland Ko Ta Kiev zijn we verder gereisd richting Kampot. Een schattig stadje aan de rand van een rivier, waar nog enkele Franse invloeden te zien zijn in de gebouwen.We hebben weer heerlijk gegeten o.a. in een restaurant van een van een Nederlandse eigenaresse. Waar we het meest van hebben genoten is een fietstocht langs het platteland van Cambodja. Daar hebben we kennis gemaakt met een familie die noodles maakt, een die rijstwijn maakt en een die koekjes maakt.

Na Kampot zijn we verder gereisd naar de hoofdstad van Cambodja, Phnom Pehn. Dit was een heftig bezoek. We hebben hier de voormalige gevangenis S21 en de killingfields gezien. Twee belangrijke plaatsen tijdens het regime van Pol Pot en de Khmer Rouge. Pol Pot begon in 1975 met zijn strijd om een compleet communistisch land te creëren. Dat betekende dat iedereen uit de steden op het land moest werken, scholen en ziekenhuizen werden gesloten en mensen die Pol Pots ideeën konden dwarsbomen werden gevangen genomen. Dit waren bijna altijd onschuldige mensen. Ze werden opgepakt omdat ze intelligent overkwamen. Bijvoorbeeld omdat ze arts of leerkracht waren of een bril droegen. In de gevangenis werden mensen gemarteld tot ze toegaven een spion voor KGB of CIA te zijn of het niet eens te zijn met het regime. Er waren heel wat mensen die toegaven nadat ze zo erg werden gemarteld dat ze flauw vielen. Het was een heftig bezoek vooral ook door alle foto's die van elke gevangene werd gemaakt. De angst is af te lezen in hun ogen. Na de bekentenis werden gevangenen naar de killingfields gebracht, hier kwam niemand meer levend vandaan, zelfs de babies van de gevangenen niet. De Khmer Rouge geloofden dat zelfs de wortel moest worden uitgeroeid... Verschrikkelijk heftig dat landgenoten elkaar dit aan kunnen doen en dat nog zo kort geleden. In iets meer dan 3 jaar is 1 op de 5 Cambodjanen om het leven gekomen. De overlevenden missen vaak ledematen veroorzaakt door mijnexplosies en veel mensen kampen met trauma's. Toch is het bijzonder dat Cambodjanen erg vrolijk overkomen en dat vooral de jonge generatie zoveel passie heeft om bijvoorbeeld in toerisme verder te komen.

Na ons bezoek aan Phnom Phen zijn we doorgereisd naar Sen Monorom, gelegen in de prachtig groene Mundulkiri provincie. Het leek ons vooral leuk om een bezoek te brengen aan een Bulong dorp. Dit is een gemeenschap die leeft van landbouw en een eigen taal heeft. We zouden daar ook gaan slapen maar vanwege een festival ging dit niet door. Na een lange dag van 7 uur lopen door de jungle (incl. blaren) moesten we ook in de jungle slapen, weliswaar in een hangmat, maar we hebben geen oog dicht gedaan. Wat ook niet meehielp is dat onze gids teveel rijstwijn had gedronken... De volgende dag was dus extra zwaar en warm. Gelukkig kwamen we uiteindelijk wel aan in het Bulong dorp waar we kennis hebben gemaakt met onze gids en een aantal van zijn 11 kinderen